Categories
Berichten @NL

Sliedrecht doet boekje open over Kwa Sizabantu Zending

Reformatorisch Dagblad, 12 Februari 2010

Wilco Sliedrecht verdedigde de Kwa Sizabantu Zending door dik en dun, maar neemt er nu afstand van.

ROTTERDAM – Verlangen naar opwekking en een radicale prediking. Dat sprak Wilco Sliedrecht aan in de prediking van Erlo Stegen, oprichter van de Kwa Sizabantu Zending (KSB) uit Zuid-Afrika. Hij stuitte echter op allerlei misstanden en trad daar recent mee naar buiten. „Ik hoop dat mensen wakker worden.”

Geen ruimte voor zonden en nadruk op seksuele reinheid. Dat waren belangrijke kenmerken van de prediking van Erlo Stegen.

Sliedrecht was actief in de beweging van Kwa Sizabantu Zending. Hij verdedigde de beweging zelfs door dik en dun. Maar rond het jaar 2000 begon het gebouw langzaam in te storten. Mediaberichten over machtsmisbruik, schending van het biechtgeheim, geestelijke manipulatie, gedwongen huwelijken en het onder de pet houden van seksueel misbruik leidden volgens Sliedrecht tot een ware exodus van volgelingen van Kwa Sizabantu. Ex-leden verenigden zich in groepen en zetten een websites op.

De situatie bij Kwa Sizabantu is erger dan je denkt, blikt Sliedrecht, als arts werkzaam in Rotterdam, terug. Hij brak in 2004 met de beweging. Hij voelt zich nu schuldig omdat hij in het verleden Erlo Stegen publiekelijk heeft verdedigd. „Ik wil met deze publieke bekentenis die periode corrigeren. Jaren heb ik gezwegen en de zaak willen laten rusten. Recent zijn meerderen uit KSB vertrokken. Zij beschreven nog dezelfde gang van zaken en prediking als die waar ik mee te maken had. Ik heb de indruk dat de beweging weer een comeback beleeft en daarom wil ik mijn waarschuwende stem laten horen.”

Het moeilijke is dat Kwa Sizabantu de schijn heeft een Bijbelse beweging te zijn, aldus Sliedrecht. „Als je de preken leest, zie je niet snel dat het niet klopt. Het grote probleem is dat er erg gefocust wordt op specifieke zonden, die je voor een zielzorger moet belijden. Maar in de preek wordt gedreigd dat als je de zonden weer doet, je dan eeuwig verloren gaat. Het systeem is gebaseerd op angst, angst voor straf. Je hoort zelden dat alleen het geloof in Jezus vergeving van zonden brengt. Het gaat feitelijk om een rechtvaardiging door de werken. Je wordt geheel op jezelf teruggeworpen.”

De vruchten van Kwa Sizabantu wijzen uit dat de praktijk niet deugt. „De crux ligt in het geheimenis van de wedergeboorte. Het christenleven bestaat niet uit een praktische reeks van regels en voorschriften. Er wordt binnen de beweging gewezen op allerlei specifieke zonden, die soms heel gedetailleerd beschreven worden. Deze worden dan in een gesprek verteld aan een zielzorger. Maar je zou direct tot Christus Zélf moeten gaan.

Natuurlijk is het goed om bepaalde zonden niet toe te laten, maar uit welke bron doe je dat? Het leven van de overwinning is mogelijk door de inwonende Geest. Daarnaast moet je weten dat je positie in Christus vastligt. Dat is heel wat anders dan wanneer geleerd wordt dat je alsnog verloren gaat bij het vallen in de zonde.”

Het probleem is dat gemeenteleden sterk afhankelijk gemaakt worden van de geestelijke leider, zegt Sliedrecht. „Dan ligt het gevaar van machtsmisbruik gauw op de loer. Bij deze beweging spelen op de achtergrond ook nog veel bovennatuurlijke en buitenbijbelse openbaringen. De leider staat dicht bij God, dus daarom moet je voorzichtig zijn met kritiek.”

Is Kwa Sizabantu een sekte?

„Toen ik er net uit was, noemde ik het een beweging met sektarische trekken. Nu ben ik meer geneigd om van kenmerken van een sekte te spreken. Veel mensen zijn ziek geworden, ook psychisch. Ze zijn onzeker geworden in het leven en over God. Ik heb dingen met geestelijk leiders meegemaakt en over hen gehoord die er niet om liegen. Kwa Sizabantu past zich als een kameleon aan aan de kritiek. Ook slachtoffers hebben soms de neiging de leiders te verdedigen. Men heeft de kans om zaken uit het verleden publiekelijk recht te zetten, niet aangegrepen.

Ik ben ervan overtuigd dat ik rond mijn vertrek en ook daarna genoeg geschreven en besproken heb. Ik wil niets liever dan dat mensen het Evangelie horen en niet in een systeem terechtkomen. Ik wil overigens niet ontkennen dat ik ook goede dingen gezien en meegemaakt heb. Overal waar de Bijbel opengaat en oprechte christenen samenkomen, kan God werken. Maar voor velen is het opwekkingssprookje een nachtmerrie geworden. Ik hoop en bid dat de vele dromers met mij spoedig wakker worden.”